Frankrijk
10 april
Wakker worden in een tent met een lek luchtbed! We zijn kapoetie na deze nacht! Dit wordt een lange dag.
Koffie, zonnetje, frisse lucht. Daar starten we mee.
Maar ook dat hoort erbij. Ik zal er maar alvast een beetje aan wennen. Vanaf midden Frankrijk komen er veel meer pelgrims herbergen. Dus veel meer mensen samen op een slaapzaal. Dus beetje oefenen met gebroken nachten kan geen kwaad, denk ik zo. 😉
Vandaag zijn we van Olloy Sur Viroin naar Rocroi gelopen. Ongeveer 26 km. Rocroi is een vestingstad. Klein, maar heel gaaf om eens gezien te hebben.
11 april
Vanaf vandaag loop ik weer alleen. Het valt me heel zwaar merk ik. Ik heb zo'n beetje de hele tocht gehuild. Zo'n intens gevoel van eenzaamheid. Ook dat hoort bij het proces, maar fijn voelt het niet. Ik ben naar Signy L'abbaye gelopen. Een klein dorpje 30 km onder Rocroi. Grote stukken door de bossen met lekker veel modder. Het was goed nat en glad. Gelukkig heb ik wandelstokken bij. Vanavond ga ik een drankje doen met een pelgrim die ik gisteren in Rocroi heb aangesproken. Even wat te kletsen en afleiding vandaag. Ben benieuwd naar zijn verhaal. Vanuit Groningen naar Santiago de Compostela. Wat een afstand. Baas boven baas hè. 😉
12 april
Goed geslapen en weer topfit. Gelukkig! Vanochtend een gratis ontbijtje gekregen van de mensen in het hotel. Als steun voor mijn tocht naar Santiago. Leuk! Het leeft hier in die dorpen!
Onderweg ben ik op de verschillende plekken Nederlanders tegengekomen. En dan heb ik het niet over pelgrims, maar vakantiegangers. Overal kom je die "gekke Nederlanders" tegen hè. In de meest kleine dorpjes. 4 jongens, van mijn leeftijd gok ik, mountainbiken. Ene Sietse Groothuis op het naambordje. Kan niet missen toch? Dus ik zeg, goedemorgen meneer... hij lachen! Even gekletst en doorgelopen. En als laatste op een terrasje. Stappen 2 mensen uit een auto, Nederlanders.
Ik heb vandaag ook mijn eerste telefoongesprek in het Frans gehad. Ik denk dat mijn Frans leraar van de middelbare school kromme tenen zou hebben gehad. Maar alleh, ut is geluk! 😉 Pelgrim, Nederland, vandaag, slapen... zo kom je heel ver!
Dus vandaag in een gemeentelijk pelgrim huis. Met 2 andere pelgrims. In het enige café in het dorpje kun je de code ophalen om binnen te komen. Heel apart allemaal, maar leuk!
13 april
Het was een heerlijk zonnige dag! Ik werd wakker in de pelgrimsherberg met 2 andere pelgrims. Niet zo lekker geslapen. Maar goed genoeg voor een dag op weg naar Bazancourt. Een van de pelgrims vroeg samen te lopen. Gezellig! Dus samen naar het bakkertje, de supermarkt en op pad, 21 km gelopen door bos, weiland en dorpjes. Heel afwisselend vandaag. In Bazancourt zelf was weinig te doen. Gelukkig 1 terras recht voor mijn B&B. Daar heb ik tot laat in de zon gezeten en hele lekkere lasagne op straat gegeten.
14 april
Vandaag was een spannende dag! Mijn eerste grote mijlpaal. Reims! Precies 2 weken ben ik onderweg. De route vandaag was dan weer niet zo heel spannend. Aan een stuk door weilanden en velden, vlakke weg. Wel even heel fijn voor mijn lichaam. Een soort van "rustige" dag. In Reims ben ik naar de Kathedraal en de Sint Jacobskerk geweest. Even een stempeltje scoren. Het blijft leuk. Een soort speurtocht. Bordjes volgen en stempels verzamelen. 😉
Katja is een paar dagen op bezoek en loopt gezellig mee. Morgen gaan we een flinke tocht maken naar Épernay. 24 km en heuvels! Veel heuvels! Door de bossen. Lekker baggeren weer. Dus vandaag goed ingeslagen in de supermarkt, zodat we morgen niets te kort komen. Water, fruit, stokbrood, nootjes en een goed ontbijt geregeld.
15 april
Wat een weer! Kraakheldere blauwe hemel, zon en een lekker briesje. Een heerlijk ontbijtje in onze B&B gehad, vieze gympen weer aan en go! Van Reims naar Épernay. Er komt een lekker ritme in voor mij na 2 weken. Even de bus gepakt naar het plekje waar we geëindigd waren gisteren, voordat we naar onze slaapplek gingen. Uitstappen en meteen de weilanden in. De eerste wijngaarden en champagnevelden die ik zie deze reis! Zo mooi! Enorme stukken land vol struiken. Zo ver je kunt kijken. En af en toe gele velden tussendoor. Mosterdvelden. Het is een plaatje om te zien en bijna niet op foto te krijgen zo mooi!
Vanuit daar de heuvel op, de bossen in. "Lekkere heuvel weer". We staan bovenaan met wiebelende benen en te puffen als oude vrouwtjes. Haha... we kunnen erom lachen. 😉 Maar wat een uitzicht!!! Alleen maar velden en blauwe lucht erboven.
Vanavond slapen we in een hotel. Soort van Ibis hotel. Alles zat vol in Épernay. Dus aan de rand van de stad nu.
Gelukkig om de hoek wel een leuk restaurantje met gewoon even lekker frietjes, kip en salade. Flink wat mayonaise erop en een fris blikje drinken. Heerlijk simpel en goed. Hadden we nodig na deze tocht vandaag. De man van het restaurant was enorm geïnteresseerd in mijn tocht naar Santiago. Hij bleef vragen stellen, en oprecht, uit interesse. Hij vond het zo gaaf dat ik alleen op pad ging. Echt heel leuk! Tot nu toe echt alleen maar leuke, lieve, behulpzame mensen in Frankrijk ontmoet.
16 april
Ik heb gescholden en gevloekt en met mijn wandelstokken geslagen. Ik was het zo zat in het bos vandaag. Die modder, dat glibberen, het niet vooruit komen. Ik werd gek van frustratie! Ik wil gewoon doorlopen!
Heerlijk om mezelf kunnen lachen daarna. 😉 Ongelooflijk wat kan ik flippen dan. Echt heel erg!
Maar oké, gelukkig was er niemand bij. Hahaha...
Ik kwam aan in Montmort-Lucy. 2 hotels en 1 herberg zouden hier moeten zijn. Aaahhhh...! Niets! Alles was inmiddels gesloten, opgedoekt, weg...
En nu? Shit! Op mijn gsm wat rommelen en zoeken, doorlopen was echt te ver, bus naar ander dorp? Opeens stopte er een vrouw met haar auto. Ze riep wat in het Frans en later na in het Engels. Alles was gesloten in het dorp. Er was niets meer om te eten of overnachten. Ik heb even met haar gekletst en opeens zei ze, weet je wat, kom met mij mee. Ik heb een boerderij en ik ben aan het verbouwen. Het is een zooi, dus het maakt allemaal niets uit. Ik twijfelde even, maar het voelde goed. Dus hier zit ik dan, bij wildvreemden op een boerderij met een hoop bouwvakkers. Ik heb lekker mogen douchen, koffie gekregen en vanavond mag ik pasta mee eten. Ik heb de logeerkamer om te slapen, maar wel 1 taak. Of ik aub ff een paar uurtjes op de hond wil passen. MEGAAAAAA groot beest!!! Hahahaha.. ik doe alles voor deze behulpzame vrouw. Dus hondje.. kom maar met mij mee de tuin in vandaag.
17 en 18 april
Gisteren ben ik vertrokken vanuit Montmort-Lucy naar Baye. De overnachting bij de mensen op de boerderij in Montmort-Lucy ga ik nooit vergeten. Alles, maar dan ook alles is voor mij verzorgd! Ik ben helemaal in de watten gelegd. Vanochtend heb ik de vrouw zo enorm geknuffeld en bedankt. Zo lief allemaal. Ze heeft me teruggebracht naar de plek waar ze me ook van de straat geplukt had de dag ervoor en ik kon mijn voetreis vervolgen. Een korte afstand dus naar Baye. Ik had even geen zin. Even rust. Wat was doen. Tas herorganiseren. Boodschappen doen etc. In Baye had ik een fijne B&B waar ik even alles heb kunnen doen en regelen. Ik heb 's middags lekker buiten gezeten en vanalles opgezocht, gelezen en een documentaire gekeken. Echt even lekker relaxen.
Vandaag ben ik naar Sézanne gelopen. Ongeveer 20 km en daar waren mama en Maarten! Yoehoe! Wat gezellig! Even een paar dagen mee touren met mij. Ik slaap de komende nachten dus in een tent.
Ik wil jullie wel nog even over mijn avontuur eerder deze dag vertellen. 😉
Ik liep weer te ploeteren in het bos vandaag en gelukkig uiteindelijk open velden.. hèhè. Maar niets is wat het leek... haha... de route hield op! Opeens... mijn app ging verder, maar er was geen pad? Daar gaan we weer....
Linksom? Rechtsom? Achteruit door het bos weer terug? NOOOHHHH... Er zat niets anders op dan dwars door het enorme mosterdveld! Ik zag de weg heel ver voor me op een heuvel naar het dorpje lopen. Die moest ik hebben! Dus alles vastgesnoerd, goed ingepakt, regenzak over mijn tas getrokken, sokken over mijn legging, veters vast, stokken de lucht in... en go! Door het enorme veld, struiken van 160 cm hoog gok ik, alles nat en vies en modderig. Het was een jungle!
Maaaaaar... tadaaaaahhh... een dik half uur later stond ik op de weg naar het dorp. Kleddernat en vol met gele bloemen. Dat laatste ga ik de komende dagen nog overal terug vinden ben ik bang...
19 en 20 april
Van Sézanne naar Méry Sur Seine. Dat stond op de planning gisteren. Een relax wandeldagje met gemiddeld weer. Niet spannend. Lekkere warme kleren aan, mama en Maarten hadden die meegenomen net zoals een hoop eten. Goed gevoed met peperkoek, Griekse yoghurt, bruine boterhammen met pindakaas en veel fruit. Jam jam! Even lekker eten uit Nederland. 😉 Ik ben pas 3.5 week onderweg, maar was de croissants met jam en stokbroodjes even zat. Dus dit smaakt heerlijk!
Vandaag stond een redelijk simpel parcours op de planning, maar ik was panklaar toen ik aankwam. Soms is het niet te volgen hoe je lichaam werkt. Maar een warme douche op de camping doet dan wonderen. Van Méry Sur Seine naar Troyes. Weer een grote stad, na ontzettend veel kleine dorpjes de laatste dagen. Er is daar niets. Geen restaurant, café, supermarkt... niets. Heel saai. En in Troyes een kathedraal en stempel in mijn paspoort natuurlijk. Op weg naar mijn 2e grote mijlpaal Vézelay. Een van de belangrijkste startpunten voor veel mensen.
We zitten trouwens op een hele mooie camping. Een oude boerderij middenin het groen. Heel rustig en een fijne plek.
21 april
Vandaag werd ik wakker in de tent met enorm veel vogelgeluiden en een licht schijnend zonnetje. Het leek wel een vogelresort in een dierentuin. Wat een zang. Heel erg leuk. De camping waar we waren lag midden in het groen en dat was te horen dus. Daarna volgde onze gewoonte van koffie drinken in de camper. Gezellig. "Goedemorguuhhh".
Toen op weg naar Saint Florentin. Ik loop een klein beetje van de route af, omdat er zeer weinig campings zijn in deze omgeving. Dus vandaag en morgen even een alternatieve route. Vanaf Vézelay volg ik de echte camino weer.
Ook nu weer een geweldig leuke camping. Alles erop en eraan. Tent weer opgezet. Zonnetje schijnt een beetje. Lekker relaxen deze middag. En als het lukt vanavond in de snackbar op de camping FRIETTTUUHHHH en een dikke magnum als toetje! Good aete kiendj, zaet mien mam....
...
22 april
Maarten to the rescue! Vanmorgen werden we wakker op de camping en bleek dat heel veel campers vast stonden in de klei grond. Dat hadden we gisteren allemaal niet meteen door. Dus iedereen parkeerde gewoon op het gras.
Maaaaarrr .... wij stonden niet vast natuurlijk 😉
Dus Maarten pakt het touw om te slepen en go! Na een tijdje is iedereen gered! Klappen! Blij! Handjes schudden!
Ik liep hierdoor een beetje achter op schema natuurlijk, maar dat was geen probleem. Spullen pakken, jas aan en lopen. Op naar Vincelles. Mijn laatste nachtje in de tent op de camping. Dus even wat orde scheppen in mijn tas weer, voorraad eten en drinken weer aanvullen, vanaf morgen weer alleen verder. Op naar "het pelgrimsoord" Vézelay.
23 april
Vézelay! Het pelgrimsoord. Wat is het hier ontzettend mooi. Een heel bijzondere plek om te zijn. Ik ben meteen de bergtop opgelopen naar de basiliek. Een heel aparte sfeer hangt hier. Veel pelgrims en een soort rust en bezinning hangt hier. Verder is het ook echt een leuk dorp om eens te bezoeken. Veel winkeltjes, restaurantjes, barretjes. Heel leuk!
Ik ben weer alleen op pad sinds vanmorgen. Mama en Maarten zijn weer thuis. Ik heb voor vanavond een hotel geboekt met een bad. Lekker!
De route hier naartoe was best pittig. Flink wat heuvels en kilometers. Maar het was de moeite waard!
Onderweg kwam ik ontzettend veel naaktslakken tegen. Getsie! Ooit ben ik met mijn blote voet erop gaan staan. Hahaha... ik heb dus een soort "gevoel" als ik deze dieren weer zie. Het pad hierheen leek dus een beetje op hink, stap, sprong vandaag. 😉
Morgen ga ik naar Varzy en dan richting Bourges. Een stuk meer naar het midden van Frankrijk om daarna bijna verticaal omlaag te gaan. Richting Spanje. Het schiet enorm op!
24 en 25 april
Gisteren was een zware tocht. 31 km ongeveer. Van Vézelay naar Varzy. Vanuit Vézelay zijn er 3 mogelijke routes richting Santiago de Compostela. Bovenlangs.... middenlangs... en onderlangs door Frankrijk... om het ff duidelijker te maken. Ik koos voor de eerste optie.
Geen specifieke reden.
Behoorlijk "klaar" kwam ik aan in Varzy bij een gezellige B&B die gerund werd door een oudere Franse man. Er waren nog 3 andere pelgrims daar. Gezellig!
De wegwijzers zijn ook opeens stukken beter vanaf Vézelay. Meer, groter en duidelijker. Heel fijn lopen is dat. Ik hoef niet meer steeds op mijn telefoon te checken of ik goed loop. Wat ook enorm opvalt is het aantal pelgrims. Tot aan Vézelay heb ik totaal misschien 15 pelgrims ontmoet en alleen vandaag al, vanaf Vézelay, ook 15 pelgrims. Hahaha.. gezellig druk opeens. Ik merk wel dat ik het fijner vind om alleen te lopen. Ik heb een paar keer geprobeerd samen te lopen, maar dat is oncomfortabel. Ik loop dan niet lekker. Ritme, pauzes, tempo... ik zit dan niet in de flow. Ergens vind ik dat wel jammer, maar ergens ook niet. Alleen lopen en 's avonds mensen ontmoeten vind ik eigenlijk ook wel prima. Zo zit ik lekker in mijn eigen proces.
Het is ook meteen een mooie test. Pas ik me aan? Zodat ik niet alleen hoef te zijn, maar ben ik dan zelf oncomfortabel? Of volg ik mijn eigen weg en zie en spreek ik misschien mensen in de overnachtingsplekken?
Ik had een blikje tonijn in mijn tas vandaag. Voor op mijn boterham tijdens de pauze. Eet ik normaal nooit, maar vetten, vitamines, calorieën... dus ik zit lekker en maak dat blikje open... jooohhhh wtf! Dit is net kattenvoer! Hahahaha... ik heb serieus 3x echt heel goed het blikje gelezen met behulp van Google translate. Zodat ik ZEKER wist dat ik geen kattenvoer ging eten. 😉
Waar ik ook nog even op terug moet komen, Frankrijk en Franse mensen. Ik had het nooit zo op beide. Stug, geen Engels spreken, land zelf niet, geen idee waarom precies. Maar ik had het er niet zo op. Maar dat is echt zo enorm veranderd deze weken. Wat is Frankrijk mooi!!!! Ruimte, natuur, heuvels, groen, lieve mensen.
Iedereen helpt me. Met eten en drinken, de weg, overnachtingsplekken, zwaaien, toeteren vanuit auto's... Ondanks het slecht spreken van Engels door de Fransen en mijn "geweldig" Frans spreken komen we er altijd uit. Heel erg behulpzaam zijn ze.
Vandaag ben ik trouwens van route geswitcht, opeens. 😉 toch liever de middenroute... hahaha.. nu kan het nog namelijk. Dus ik zit in Nevers inmiddels en dat voelt beter!
26 april
Een interessante dag vandaag. Vanochtend werd ik wakker na een wilde nacht met dromen. Hele intense dromen. Ik liep naar beneden op de ontzettend leuke boerderij waar ik geslapen had. Maar er was gewoon niemand. Heel apart. Ik heb overal rondgekeken, maar geen mens te zien. Wel ontzettend veel dieren. Hond, katten, ganzen, kippen, alles maakte geluid en reageerde op me. De tafel was wel gedekt voor me en er was koffie. Dus dan maar ontbijten met de dieren. 😉
Ik merk dat ik steeds meer in het mentale proces raak. Ik ben graag alleen en veel aan het nadenken. Ik loop zo'n 6 uur alleen op een dag en dat doet me goed. Ik val van het ene proces in het andere. Ik zoek veel op, schrijf veel op en lees over bepaalde onderwerpen. De kleinste gebeurtenissen op een dag doen me herinneren aan iets uit mijn verleden, goed of minder goed, en dat kun je bestuderen dan. Of ja, dat gaat vanzelf eigenlijk. Heel interessant. Dit was de reden van mijn reis. Dichterbij mezelf komen. Pas stuurde een vriendin me een mooie quote via WhatsApp en hier moest ik vandaag dus aan denken.
"Maybe the journey isn't so much about becoming anything.
Maybe it's about un-becoming everything that isn't really you, so you can be who you were meant to be in the first place"
27 en 28 april
Drukke dagen waren het! Veel kilometers, maar ook veel mensen ontmoet en ontzettend leuke slaapplekken.
Gisteren ben ik van Sancoins naar Ainay-le-Château gelopen. In Sancoins heb ik in een heel gaaf hotel geslapen. Een kasteel. Er was een mooie zolderruimte omgebouwd tot slaapzaal voor pelgrims. Ik was daar alleen tot dat er opeens een gezellige Nederlandse man binnen kwam lopen. Ook op weg naar Santiago natuurlijk. Een hele gezellige avond kletsen, voor een openhaard met thee.
De dag erna zouden we beide naar Ainay-le-Château lopen en hadden we ons beide aangemeld bij het pelgrimshuis. Wat een enorme leuke beleving. Ik merk dat vanaf Vézelay alles veel serieuzer is. Controle van paspoorten, stempels, vragen, gegevens die de computer ingaan etc. In dit pelgrimshuis logeert een vrijwilliger, oud pelgrim, een week en verzorgt alles voor de huidige pelgrims. En dat was dan ook echt zo. Alles, maar dan ook alles is verzorgd. Een lieve, oude man was het. Een opa figuur. Haha... ik moet er wel nog steeds enorm aan wennen dat iemand anders mijn was doet. Dit is nu de 2e keer deze reis dat een oude man mijn vieze was aanpakt en ermee aan de slag gaat. 😉 Na 3x zeggen dat dit echt niet hoeft, dat ik dat zelf kan etc. Heb ik me erbij neergelegd. Deze mensen zijn dat gewend en gunnen ons dat. Oké!
Vervolgens wordt er een 5 gangenmenu voor ons klaargemaakt en propvol eten en drinken liggen we heerlijk in een schoon bed met warme dekens te slapen. De ochtend is niet minder. Een reuze ontbijt met koffie in soepkommen! Deze man snapt het!!! Hihi...
Vandaag zijn we van Ainay-le-Château naar Bouzais gelopen en hetzelfde gebeurde er deze avond. In dit pelgrimshuis 2 vrijwilligers die ons in de watten leggen.
Ik lig nu moe maar voldaan in bed en mijn buik ontploft haha... 5 gangen met ontzettend goed eten en drinken erbij. Hier knap je wel enorm van op.
Morgen loop ik weer alleen verder. De gezellige Nederlander pakt een rustdag. Ik ga op weg naar Chateaumeillant. Halverwege Frankrijk al.
29 april
Ik heb vandaag mijn notitieboekje weggegooid. De eerste 3 weken van mijn reis heb ik alles keurig bijgehouden. Waar ik sliep, namen, adressen, hoeveel kilometers ik liep per dag, van waar naar waar en hoeveel geld ik per dag op maakte. Maar ik merkte deze week dat het me niet meer boeide. Ik vergat het op te schrijven, vergat de bonnetjes etc. Het boeide gewoon niet meer! Ik was een innerlijk proces ingegaan en dat was veel belangrijker.
Wat de reis uiteindelijk kost, hoeveel kilometers ik gelopen heb en waar ik allemaal geslapen heb zijn totaal niet belangrijk! Het proces is goud waard.
Dus ik liep vandaag naast een prullenbak en PLOP weg boekje.... hihi....
Het lopen ging vandaag zo vanzelf. 31 km naar Chateaumeillant. Ik was zo in gedachten dat het opeens 15.30 uur was en ik het dorpje inliep. Oké. Check!
Vanmiddag op het terrasje voor mijn hotel sprak ik wat mensen over rustdagen enzo. Er is zoveel verschil in. Sommige pelgrims hebben een super strakke planning met elke week een rustdag etc. Sommige gaan op gevoel en kijken hoe ze zich voelen en wanneer ze een rustdag nodig hebben en ik heb tot nu geen behoefte aan een officiële rustdag. Ik merk dat ik juist goed ga op het ritme. Opstaan, ontbijt, douchen, lopen tot ongeveer 16u, douchen, boodschappen, eten, rust. En herhalen. Misschien later in de camino wel, maar voor nu werkt dit goed voor mij.
De laatste 3 nachten heb ik in een pelgrimshuis geslapen. Zo leuk en gezellig. Deze pelgrimshuizen bestaan door donaties. Donativo genoemd. Een slaapplek, waar je de overnachtingsprijs zelf bepaalt. Heel apart. Jij betaalt wat jij het waard vond. Anoniem in een kistje. Er is natuurlijk een verschil in alleen slapen, slapen en ontbijt of slapen, avondeten en ontbijt. Ik heb me helemaal suf gezocht naar wat "normaal" is. Maar echt alles is mogelijk. Het idee erachter is, dat iedereen onderweg kan "op camino". Grote of kleine beurs.
30 april
Precies één maand onderweg. Zondag 31 maart vertrok ik vanuit Roermond en vandaag liep ik Neuvy Saint Sépulchre binnen. Geen idee hoeveel kilometers dat precies zijn geworden. Maar het gaat goed! Mijn voeten kunnen niet meer in een pedicure reclame folder, maar alleh. Ik heb het erger gezien bij medepelgrims. 😉
Ik slaap vannacht weer in een pelgrimshuis. Samen met een Nederlandse vrouw. Ruimte genoeg in het huis voor ons twee.
Morgen maak ik nog een lange tocht naar Crozant en daarna volgen gelukkig even wat kortere stukken. Ik merk dat mijn lichaam vandaag een flinke aanslag heeft gehad. Pittige tocht, benauwd weer en een loodzware rugzak vol met boodschappen voor morgen. Morgen is een feestdag in Frankrijk en zo goed als alles is gesloten. Dus ik heb "helaas" moeten inslaan en dat merk ik aan mijn lichaam. Duimen dat ik vannacht goed herstel en dat dit geen nasleep heeft. Ben KAPOT na vandaag! Voetjes hoog, filmpje kijken en op tijd naar bed dus vandaag.
1 mei
Gisteren knakte ik fysiek en vandaag knakte ik mentaal. Het is heftig aan het worden merk ik. Alles, de hele reis, alles wat ik meemaak, het slecht kunnen eten en drinken soms, het steeds andere bedden en wel of niet goed slapen, steeds andere mensen en telkens het enorme diepe nadenken. Alle rotzooi komt uit je ziel op zo'n reis!
Vandaag heb ik gehuild en geschreeuwd. Over open velden heen. Zo hard! Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar het moest eruit. Heel intens en heftig.
Daarna was ik enorm opgelucht. Ik heb een tijdje op een "nulstand" gelopen. Ik kreeg niets mee en ineens sloeg de knop om.
Een enorme boost! Ik heb nog nooit zo stevig en hard doorgelopen als vandaag. 32 km in 6 uur en 15 minuten. Heuvels op en af, regen, wind... niets kon me meer stoppen! Tussendoor huilen en lachen en huilen en lachen. Het was een emotioneel zooitje vandaag. Haha.. maar ik ben in Crozant. Bovenop de berg en het uitzicht is adembenemend!
In het pelgrimshuis is vandaag niemand anders. Dus ik heb het hele huis voor mezelf. Vandaag even heel fijn. Even tijd voor mezelf. Morgen een kortere route, andere pelgrims en beter weer als het goed is. La Souterraine is de next stop!
2 en 3 mei
Het waren heftige dagen. Maar ik ben er weer 😉
Weinig eten, weinig slaap, regen, wind, kou, natte spullen, zware etappes. Uitgeput was ik. Fysiek en mentaal. Gisteren in La Souterraine aangekomen en de eigenaresse van het pelgrimshuis was zo ontzettend lief voor ons. Ik kwam tegelijk aan met een andere, Franse pelgrim. Een leuke, gezellige dame die redelijk Engels sprak. De eigenaresse had zo met ons te doen. Ze had al dagen totaal kapotte pelgrims over de vloer en is met ons naar de supermarkt gereden, zodat we even flink konden inslaan. Ze heeft de openhaard aangemaakt, thee gezet en wij hebben ons heerlijk op de bank neergelegd.
Je moet je voorstellen dat je van grote stad naar grote stad loopt, maar in de dagen ertussen loop je door bossen en velden. Oneindig. Er is niets! Mini dorpjes waar alles gesloten is of gewoon niets is. Zeker na de afgelopen jaren geven de bewoners aan. Er is niets meer van over! Je kunt niet fatsoenlijk aan eten komen, de was niet doen of niet fatsoenlijk droog krijgen na die enorme regenbuien, het regent hard en veel, het waait flink, geen openbaar vervoer...etc... het is echt bikkelen af en toe. Mocht je gedacht hebben "oohhh kei leuk een camino ga ik ook eens doen". Zullen we ff koffie drinken komende zomer? Hahaha... het is bikkelen. Zowel fysiek, maar vooral mentaal. Maar 100% de moeite waard! Het avontuur, de mensen, de mooie plekken en je eigen processen.
Ik ben op dit moment in Marsac gearriveerd. Rustige route en rustig plekje. Morgen naar Limoges. Een grote stad.
Still alive dus! En ik red Santiago! Zongebruind, volgegeten en met een vette glimlach op mijn gezicht! Al moet ik kruipend 😉
4 en 5 mei
In Limoges. Heerlijk even in een grote stad weer. Mensen, muziek, winkels, restaurants, terrasjes. Vanalles te doen. Ik slaap 2 nachtjes hier, omdat Simon komt. Morgen komt hij deze kant op. Gezellig! Een paar dagen meelopen weer.
Verder gaat het weer goed met me 😉
Bijgetankt.
Ik ben van plan mijn route iets te wijzigen, na Perigueux.
Ik ga switchen naar de kustroute denk ik. Naar Bordeaux. En vanuit daar in een rechte lijn omlaag naar Saint Jean Pied de Port. Gelukkig kan dat allemaal. Er lopen meerdere routes door Frankrijk naar het knooppunt Saint Jean Pied de Port. De poort waar alle pelgrims doorheen lopen richting Spanje. Het gaat hard opeens. Volgens mijn berekening ben ik daar, over ongeveer 2 weken. En dus ook al bijna in Spanje!!!
6 en 7 mei
Wat een feest! Uiteten met Simon! Naar de Griek, naar de Italiaan, naar de kebab zaak, dik ijs op het terras... Lekker! Ongelooflijk hoe je kunt genieten van eten als je dit soort reizen maakt. Back to basic. Een goed bed en goed slapen dus, warme, schone kleren en lekker en voedzaam eten. Daar gaat het om. Ook het weer knapt ietsje pietsje op... maar ietsje pietsje... we zijn er nog niet. Ik wacht nog altijd op 30 graden en zon! 😉
Gisteren naar Châlus en vandaag naar Thiviers. Flinke afstanden, maar alles is prima gegaan. Morgen naar Perigueux en dan gaan we daarna met de trein naar Bordeaux. Ik ga switchen van route en Simon vliegt vanuit daar weer naar Nederland. Maar eerst een dagje rust in Bordeaux zelf. De stad bekijken en even naar de kust. We hebben een heel gaaf strand gezien op internet. Het stadje Arcachon. En het strand Dune du Pyla. Zoek maar eens op. Foto's volgen nog!
8 en 9 mei
Verhuizen van Perigueux naar Bordeaux met de trein. En volle bak zon en 25 graden. Ik kom tot leven! De kustroute spreekt me meer aan, de warmte en de zon ook en ik merk naarmate in dichterbij Spanje kom dat ik me ook beter voel. Frankrijk is groot! En was heftig! Op alle gebieden, maar ik merk dat het lichter en luchtiger wordt allemaal. Mijn rugzak is figuurlijk maar ook letterlijk lichter. Alles is langzaamaan op en een hoop is weggegooid. Niet nodig gehad dus nu, halverwege de tocht, weg ermee. Ja, ik zit inmiddels halverwege. Ongelooflijk! Ik kan het soms zelf niet bevatten dat ik helemaal naar Zuid-Frankrijk gelopen ben. Alleen! Met af en toe bezoek. We zijn naar Bordeaux zelf, Arcachon en Dune du Pyla geweest. Heel leuk! Alle 3! Gewandeld, gefietst, in de trein. Kapot zijn we ervan. Haha.. maar het was weer ontzettend gezellig. Simon gaat naar huis weer en ik loop morgen alleen verder in een strakke lijn omlaag naar Saint Jean Pied de Port. Als ik alles goed bekeken en berekend heb, ben ik daar over ongeveer 8 dagen. Plus 3 dagen naar de grens. Dus 11 dagen en dan Spanje!!! Paella, tapas, tortilla's. Hoppaaaakkeeee.. klaar met die stokbroden en croissants hier 😉.
Wat wel nog een grappig ding is, vanaf dag 1 dat papa mee liep heeft hij iets gezegd over de zonstand. Cursus zon kijken en lezen of zoiets. Iedere dag denk ik daaraan. Echt heel grappig dat zoiets je bij blijft. 's Morgens de zon links van me, 's middags de zon recht voor me. En als ik mijn eigen schaduw voor me zie gaat er iets mis... gsm erbij pakken.. haha.. deze week kan ik er nog iets mee. Dan moet ik papa bellen. Ik sla af naar Spanje. Wat nu? 😉
10 en 11 mei
Le Barp, mijn overnachtingsplek gisteren. Ik ben vanuit Bordeaux met de bus naar het plekje gegaan waar Simon en ik geëindigd waren met wandelen. Daar ben ik uitgestapt en vertrokken. Een rustige dag, fijn weer, geen heftige route. In Le Barp heb ik in een hostel geslapen met leuke hokjes als slaapplek. Schuifdeur ervoor. Echt een soort cocon. Hihi...
Vandaag ben ik richting Sanguinet gelopen, maar de route niet helemaal afgemaakt. Ik ben "per toeval" tegen een man aangelopen die naar Lourdes ging en wist hoe je daar snel met het openbaar vervoer kon komen. Dus ik heb deze kans gepakt 😉
En wat was het fantastisch! Heel indrukwekkend. Bussen met mensen op zoek naar een wonder, hoopvol, dankbaar, bloemen, kransen, kettingen, zegeningen. Heel bijzonder om te zien. Sowieso de gebouwen al, die waren geweldig! Zo mooi! Er hing ook een hele fijne, zachte sfeer. Heel liefdevol.
Ik heb mijn eerste steentje daar ook achter gelaten. Met een geschreven briefje aan Maria. Waar je ook in gelooft, op zo'n plekken geloof je in iets. Een energie, een kracht, een hoger iets. Een heel indrukwekkende dag die ik niet snel ga vergeten.
12 en 13 mei
Even niets van me laten horen. Niet omdat het niet goed gaat, maar juist omdat het heel goed gaat. Sinds ik de kustroute volg is het drukker! Gezelliger! Ook in de avonden in de hostels en herbergen. Nog net geen après ski party 😉 Dus gewoon weinig tijd om mijn dingen te doen.
Gisteren een heerlijke zonnige dag. 25 graden. Topje en korte broek aan. Veel water en fruit mee. En go! Van Sanguinet naar Sainte Eulalie en Born. Ik sliep in een hostel voor backpackers. Zoals je op de foto's kunt zien. In een holletje. Hahaha... met mijn 1.75 meter lengte een heel gedoe al. Laat staan die grote kerel op de kamer. Zeker 2 meter. Ik heb helaas niet gezien hoe hij erin en eruit geworsteld is... hihi...
Vandaag ben ik van Sainte Eulalie en Born naar Saint Julien en Born gelopen. Relax en rustig. Zonnetje, geen gekkigheid. Heerlijke lange pauzes in de zon. Lekker liggen in een grasveldje. En in het hostel ontzettend gezellig gekletst met een Italiaan van 68 jaar. Echt een coole opa. Hij ging veel op reis alleen en soms met zijn vrouw. Sliep ook gewoon tussen de jeugd in hostels en soms even alleen in een hotel om bij te komen vertelde hij lachend.
Nu voelde ik me oud opeens. Ik doe dat ook! Hahaha... heb echt af en toe een kamer voor mezelf nodig. Even geen mensen. Rust en ruimte. Ook 68 jaar van binnen 😉.
De ochtend was ook een multiculti gezelschap aan de ontbijttafel. Een Chinese vrouw, een Duitser, de Italiaan en ik. Hele leuke gesprekken in het Duits, Engels, wat Italiaans temperament en Mandarijns Ni Hao.
14 mei
Vandaag van Saint Julien en Born naar Messanges aan de kust. Heerlijk aan het strand. Ik heb wel een klein beetje vals gespeeld net als die dag dat ik naar Lourdes ben gegaan. Nu ook weer. Vroeg op, flink stuk lopen en dan met het openbaar vervoer een middag naar Saint Jean Pied de Port. Ik wilde zo graag de belangrijkste poort voor pelgrims zien. Ik zou hier niet langs komen, omdat ik de kustroute volg. Maar het is een belangrijke en een bijzondere plek.
Een dorp aan de voet van de Pyreneeën. Vol met pelgrims en hostels en restaurants en winkels met wandelspullen. Heel erg leuk om doorheen te lopen en met mensen te praten. Ik heb natuurlijk ook even het pelgrims informatie huis bezocht. Een stempel gehaald en koffie gedronken. In zo'n informatie huis zijn "oud pelgrims" vrijwilligers, aanwezig om je overal mee te helpen. Of om gewoon even lekker je ervaringen mee te delen. Alles kan en alles mag. Een soort huiskamer voor pelgrims.
15 mei
Frankrijk. De laatste dagen. Ongelooflijk. Een heel apart gevoel heb ik erbij. Hoe heb ik zo ver kunnen lopen? Alleen. Wat heb ik allemaal meegemaakt? Welke lieve mensen heb ik allemaal ontmoet? Ik zit inmiddels in Bayonne. Aan de kust. Morgen ga ik proberen in 1 ruk door te lopen naar de grens van Spanje.
Fysiek gaat het als een geoliede machine. Mentaal ijzersterk op dit moment.
Een terugblik op de afgelopen weken had ik vandaag.
De eerste dagen in Nederland was ik onzeker. Ik was flink ziek geweest. Ging ik dit fysiek wel redden? En daardoor mentaal ook niet goed eraan toe. Ik vertrouwde mijn lichaam niet helemaal. En dat bracht spanning en prestatiedrang met zich mee.
Meteen het eerste, grote punt waaraan ik mocht werken. 😉
In België was het vooral inkomen, fit worden, ritme vinden en wennen aan het alleen op pad zijn weer. Toen ik verwilderd uit de Ardennen kwam (het was nogal een worsteling) wist ik 100% zeker dat ik dit fysiek ging redden! Alles werkte weer, zoals ik mijn lichaam ken. Nu kwam het mentale proces. En dat hakte er meteen in. Ik heb zo'n beetje door heel Frankrijk van het ene in het andere verhaal uit mijn verleden gezeten. Alles kwam boven. Hele grote dingen, maar ook hele kleine dingen. Waarvan ik niet wist dat het een punt was in mijn leven. En nu in Zuid-Frankrijk ben ik er klaar mee. Ik merk dat ik nog net niet naar de grens ren... haha...
Ik heb hier iets achtergelaten. Wat weet ik niet precies, maar het is weg. En zo ook het gevoel. Ik wil weg hier, weg uit Frankrijk. En niet omdat het vervelend is, maar nogmaals. Ik ben er klaar mee.
Ik denk de laatste dagen steeds maar aan de toekomst. Gave, nieuwe plannen. Positief. Avontuur. En daarom ook een nieuw land nu. Spanje is voor mijn toekomstplannen uit te werken! 😉
De vlag van Frankrijk, laatste foto voordat ik oversteek. Tot ziens Frankrijk!